Ik ben gek op bokkenpootjes. Ik kan er geen maat in houden. Ze gaan eigenlijk nèt te snel. Dat snel smeltende chocoladekopje, dat stevige brosse van het pootje zelf en dan dat bescheiden crèmelaagje in het midden. Elk element wakkert m’n gretigheid aan en dan kijk ik verbaasd naar de laatste smeltsels van de chocola op m’n lege vingers. Waar is tie nou gebleven?

Vandaar dat dit genot eigenlijk door Lucas omgedoopt is tot “bokkenpruikjes”. Ik werd er altijd sjaggerijnig van als ik er te veel van at.

Mocht je nu het boek aan het lezen zijn en een plek vinden waarvan je denkt: “Hé! Waar is het nou gebleven?”. Omdat er wel naar verwezen wordt en het je nèt nieuwsgierig had gemaakt en je verlangt je tanden er in te zetten: misschien staat het hieronder. Staat het daar niet, vraag me dan even, wie weet heb ik nog een voorraadje liggen…