Ik ben gek op bokkenpootjes. Ik kan er geen maat in houden. Ze gaan eigenlijk nèt te snel. Dat snel smeltende chocoladekopje, dat stevige brosse van het pootje zelf en dan dat bescheiden crèmelaagje in het midden. Elk element wakkert m’n gretigheid aan en dan kijk ik verbaasd naar de laatste smeltsels van de chocola op m’n lege vingers. Waar is tie nou gebleven?
Vandaar dat dit genot eigenlijk door Lucas omgedoopt is tot “bokkenpruikjes”. Ik werd er altijd sjaggerijnig van als ik er te veel van at.
Mocht je nu het boek aan het lezen zijn en een plek vinden waarvan je denkt: “Hé! Waar is het nou gebleven?”. Omdat er wel naar verwezen wordt en het je nèt nieuwsgierig had gemaakt en je verlangt je tanden er in te zetten: misschien staat het hieronder. Staat het daar niet, vraag me dan even, wie weet heb ik nog een voorraadje liggen…
ha lief, zojuist Boris en Roosje naar Schiphol gebracht. Ze gaan naar Zuid-Afrika! Boris was daar ooit eerder, met Lucas. In de tijd dat Lucas voor €25,- tickets kon bekomen voor elke plek op de wereld waar hij naar toe
Ze droomde dat in de verte vuurwerk werd afgeschoten en de vreugde van het nieuwe jaar vervulde haar hart. Ze keek als betoverd naar elke vuurwerkrozet, die zich opende voor haar ogen, totdat één gloeiende vuurwerkster haar aandacht ving en alle andere sterren deed verbleken.
… Deze man had een lange reis achter de rug. Hij had gelopen door bergen en dalen, door enorme vlaktes die hem het gevoel gaven dat hij het groots dat hij in z’n armen droeg, ook onder z’n voeten had. Hij had zo lang gelopen, dat hij alle namen van de wereld vergeten was…
slordige vesting opent voedingsbron boven bepakte schaamstreek
voorstelling voor twee hoe ik in mijn uitspanning de regenboog vang
lieve moeder van me, vandaag heb ik geen haast. Het zinnetje blijft maar in m’n hoofd opkomen. Vandaag heb ik geen haast. Vanmorgen, toen ik wakker werd, was het nog vroeg. Eigenlijk ook al laat: half 9 bijna. Maar
Tederheid had nooit een gezicht. Ze kreeg een gezicht toen ik een workshop “Relaties en Contacten” ging doen. Contact met háár zocht ik toen nog niet. Ik wist überhaupt niet goed hoe dat moest. Ik nam wel wat overbleef. En
ha lief, dinsdag had ik toegewijd aan “grace”. Joki had gevraagd of ik haar wilde supporten bij de opnames voor Holland’s Got Talent. In Zwolle. En ik had niet goed geweten wat ik er mee moest. Dus gooide ik de
Ik wilde altijd de zoon van m’n vader zijn. Ik wilde de drager zijn van zijn naam. Het verbaasde me dan ook oprecht dat ik in mijn huwelijk met Lucas zíjn naam wilde gaan gebruiken. Brandhorst-Portegies. Het leven in een
licht uit de gaten hebben streelt het koesteren in één moeite door