ha lieverd,
gisteren was de kijkoperatie. Op één of andere manier vond ik dat ik jou dan niet de korte versie van die mededeling kon sturen. Dus stuur ik je de extra lange. Die begint eigenlijk bij de film die ik met Ton en Nino en Lieke en Jan en Lucas zag in een Tilburgse bioscoop. 3 uur lang ging die film duren, zonder pauze. En bij de eerste trailers van toekomstige films vloog het me al aan: àlles was bedreigend. De enorme beelden, het enorme geluid, de snelheid… Ik barstte er van in huilen uit, omdat ik werkelijk dacht dat ik het niet kon verdragen.
Na het huilen ging het gek genoeg wel weer. Ik kneep één oog een beetje dicht, wendde m’n hoofd een beetje af, viel zelfs af en toe een beetje in slaap. Zo kwam ik er wel door. Tótdat Harrison Ford in beeld kwam. Ik hou van Harrison Ford. Hij doet me een beetje aan m’n vader denken.
De volgorde van het lange verhaal van de kijkoperatie is dan ook: eerst het emailtje van Harrison Ford en dan onderstaand verhaal. Waarschijnlijk eind volgende week horen we de uitslag…
liefs,
Joke