lieve Margriet,
vanmiddag had ik even tijd over. Ik zou me om 5 uur bij Lucas melden, maar hij sliep zo diep, dat ik gauw weer zachtjes de deur dichtdeed. En toen ben ik de basiskriya’s van de kundalini-yoga gaan doen. Ineens. Ik ga al weken niet meer naar de yoga. Maar de laatste dagen zoek ik waaraan ik mezelf ook al weer kon herkennen. En nu vond ik mijzelf dus ineens op het vloerkleed vóór de kachel terug. En al bewegend had ik zin om jou te schrijven.
Ik heb niet eens een nieuw hoofdstuk af. Of misschien wel. We hebben de afgelopen maanden heel hard gewerkt. In symbiotische samenwerking. En sinds gisteren heeft Lucas me uit de symbiose gegooid. Wat natuurlijk uiteindelijk het streven is van een symbiose. Dat je elkaars gebied verrijkt en daarna nieuw naast elkaar staat. Dus wellicht is dat het nieuwe hoofdstuk. We voelden in ieder geval vanmorgen vrij nieuw. Licht ook en doordrongen van de noodzaak van zacht. Vanmiddag werd dat weer een beetje door elkaar geschud, maar we’ll be back!
En jij hebt gedanst, dit weekend. Met verlangen, begreep ik van Marjan. Ik heb er al weer een aantal heel inspirerende zinnetjes uit mee gekregen.
Droom je nog wel eens?
liefs,
Joke