Wilma:

Pagina 361 en ineens besluit ik om tiramisu te maken.
Nog nooit gedaan en ook zeker niet op dit tijdstip, want dit is de tijd om me gevoelsmatig naar het warme eten toe te bewegen.

Tijdens het gekluts van de slagroom en het soppen van de lange vingers vroeg ik me af wat me in Godsnaam nu op dit moment van het boek aan het “taart maken” maakt.

En ineens wist ik het.
Het is een soort gevoel van viering. Van het vieren van het bestaan van Lucas. Het gaat niet om de vorm maar echt om het bestaan.
♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️🥂