lieve Els,
al een tijdje had ik dit mailtje klaar staan. Omdat ik toch een gebied zag, waarbij jouw verhaal wel bekend was tussen ons maar mijn verhaal niet. En ik moest dealen met het evenwicht vinden.
Maar ondertussen kwamen er zo veel verhalen bij. Over de kernbeleving op m’n verjaardag, bijvoorbeeld. Die wilde ik er eigenlijk óók bij schrijven. Maar de tijd gaat zo snel. Dus eerst doe ik dit stukje. Want om 2 uur komt er iemand die me de middag gaat invullen. Wolftänzerin heet haar website.
“wat bij mij in de kern gebeurde was dat ik Nadine zag kloppen op het hart. “Reanimatie?” vroeg ik haar. En zag dat de onderkant van het hart open was. Lekte, lag voor in mijn gedachten, omdat m’n broer onlangs een operatie aan z’n lekkende hartklep moest hebben. En voordat ik het wist had ik de bodem van het hart gedicht. “Ik wilde juist dat het open was” zei Nadine. Dat was voor mij de cue om het hart te maken zoals het hoort: met een linker- en rechterkamer en een linker- en rechterboezem, een ingang in de boezems en een uitgang uit de kamers. En kleppen tussen de boezems en de kamers. Zoals de natuur het verzonnen heeft.
Het leuke was dat de ingangen en uitgangen ineens verbonden raakten met de kern èn met de paden van het labyrint. Ik liep een paar keer de bloedsomloop in de kern, geloof ik, waarna ik mezelf niet meer kon houden en de verbinding naar de paden van het labyrint gebruikte om naar buiten te lopen.
Ik zag Marjan zitten bij de uitgang en had gedacht achter haar te gaan zitten, facing the labyrint. Maar toen ik er uit kwam, stonden er 2 mensen op de boulevard en die deden hun armen omwijd. Zoals jullie in het begin deden. Daardoor was het net of het labyrint ook dáár was en wilde ik met m’n gezicht dáár naar toe. Nadine kwam toen aan de zijkant zitten. En jij completeerde de structuur door de ruimte opposite to Nadine in te nemen.
Daardoor had ik een besef van de 4 gezichtspunten die we bestreken door onze kijkrichtingen. Dat we daarmee voor elkaar 360o uitzicht hadden. En daarom vroeg ik naar wat jullie allemaal zagen. Maar toen jij beschreef wat je zag, merkte ik dat ik hetzelfde zag. Daardoor keek ik naar jou en zag ik dat jij inderdaad dezelfde richting uitkeek die ik keek. Maar omdat ik die 360o wilde hebben, vroeg ik je jouw richting te houden.”
Tot zover.
See you!
liefs,
Joke