Het Boek werd te dik om in z’n omslag te passen. Dat was eerst nog niet opgevallen. Het Boek was een pelgrimstocht op zich geworden en af en toe een beetje verwijlen aan de rand van de weg is dan best aangenaam. Maar toen het manuscript bij de opmaker terecht was gekomen, bleek hij dus uit de kaft te knappen.
Dus een aantal mailtjes die dienden als rustplaatsen en misschien meer bijdroegen aan mysterie en sfeer dan aan het bereiken van het doel moesten uit het manuscript gesneden. Nu heb ik van mijn moeder geleerd dat ik nooit eten mag weggooien. En had Lucas van z’n Weense moeder grote liefde voor schnitzels geërfd. Dus alles wat uit het boek geschnitzeld raakte, komt hier alsnog ter tafel. Mysterieuzer misschien wel…
Neem alvast maar een schnitzeltje, in afwachting van wat er allemaal wèl in het boek staat:
ha lief, zojuist Boris en Roosje naar Schiphol gebracht. Ze gaan naar Zuid-Afrika! Boris was daar ooit eerder, met Lucas. In de tijd dat Lucas voor €25,- tickets kon bekomen voor elke plek op de wereld waar hij naar toe
lieve Nicole, gisteren at ik met bloemen. Tegenwoordig heb ik 2 vriendinnen waar ik één keer in de maand mee kook. En al 2x doen we dat met bloemen. Wat erg leuk is, want dan moet ik in m’n tuin
Dat was leuk: ik luisterde naar jouw “Ne me quitte pas” bij een filmpje op Facebook. Iets met een meisje dat tekeningen maakte als aanvulling op de echte wereld. De laatste tonen van jouw muziek kwamen bij een tekening van
Lieve Els, weet jij het nog, hoe je rook, toen je eigen vloeistoffen voor de eerst keer uit je yoni kwamen stromen, na de aanraking van een man? Hoe je kind rook toen ze je binnenste geur mee naar buiten
ha lief, vrijdag tijdens een massage moest ik ook nog erg aan Rosemarie denken. Door haar kon ik de definitie van “storen” vinden. Eigenlijk is die “iemand de gelegenheid geven een nieuwe keuze te maken”. En nu, tijdens de massage,
lieve Els, al een tijdje had ik dit mailtje klaar staan. Omdat ik toch een gebied zag, waarbij jouw verhaal wel bekend was tussen ons maar mijn verhaal niet. En ik moest dealen met het evenwicht vinden. Maar ondertussen kwamen
Ik had inderdaad ook morgenochtend op het oog, voor wellicht sojalatte. I can see it coming, yes, yes! Natuurlijk gaat er geen dag voorbij dat je mijn kant opkijkt en dan jouw kant op kijkt. Het ging mij op dat
ha lieverd, ik zat bij het ViB, te praten. Maar je was al langs geweest, als iemand aan wie ik m’n vers gevonden gedicht ook moest sturen. Nu staan de gehaktballen op het vuur en had ik gedacht je dan
Neeeeee, dat is de stómme meid. Nu vermoed ik wel dat de stomme meid heel goed samenwerkt met the dedicated child. Omdat the dedicated child alleen zelf weet waar ze aan toegewijd is. Ze kan het niet uitleggen. Ze weet
Oh… moet je die meisjes zien! https://www.youtube.com/watch?v=gwaDr6ugnG8 kussssss, Joke
